Een duidelijk onderscheid tussen medicinaal en recreatief gebruik cannabis
In Nederland wordt cannabis zowel recreatief als medicinaal geconsumeerd. Helaas worden deze onderwerpen vaak door elkaar gehaald, waardoor patiënten onterecht worden gestigmatiseerd. Therapieën worden uitgevoerd onder medisch toezicht, met duidelijke doseringen – ze mogen niet worden gelijkgesteld aan recreatief gebruik.
PGMCG wil ervoor zorgen dat patiënten serieus worden genomen. 2025 wordt een belangrijk jaar voor het Nederlands cannabisbeleid: we eisen een op feiten gebaseerde, eerlijke discussie!
Vertekend beeld van medisch gebruik
De discussie over het medisch gebruik van cannabis wordt vaak overschaduwd door het debat over recreatief gebruik. Vooral artsen ervaren problematische gebruikspatronen in hun praktijk, zoals gemengd gebruik met tabak, hoge doseringen of ongecontroleerd gebruik. Deze ervaringen vormen de mening van veel professionals, die vervolgens onbewust hun zorgen over recreatief gebruik overbrengen op medisch gebruik. Maar dit is precies waar het probleem ligt: de randvoorwaarden kunnen niet meer van elkaar verschillen.
Medisch gebruik is geen recreatief gebruik
Een drug die onder medisch toezicht wordt toegediend met nauwkeurig gedefinieerde hoeveelheden actieve ingrediënten, vaste doseringen en duidelijke gebruiksinstructies kan niet worden vergeleken met een joint uit de vriendenkring. Deze vergelijking leidt tot onnodige stigmatisering van medisch gebruik. Een ander obstakel is de sceptische houding van veel deskundigen. In plaats van te vertrouwen op wetenschappelijke bevindingen, wordt er vaak meer gewicht toegekend aan persoonlijke anekdotes en individuele negatieve ervaringen dan aan de algemene onderzoekssituatie. Vooral als het gaat om de vraag naar effectiviteit, wordt er altijd bewijs geëist dat een stap verder gaat dan wat er op dit moment beschikbaar is. Hierdoor blijft de discussie ideologisch in plaats van zich te richten op wetenschappelijke feiten.
De realiteit voor patiënten in Nederland
Ondanks de wettelijke mogelijkheid om cannabis op recept te krijgen, blijven veel patiënten tegen aanzienlijke hindernissen aanlopen:
– Ziektekostenverzekeraars weigeren de kosten te dekken alsof de opiumwet slechts een aanbeveling is.
– Veel artsen vermijden het voorschrijven van cannabis uit angst voor stigmatisering of gebrek aan ervaring.
– Apothekers benaderen het onderwerp vaak met vooroordelen.
– De politie blijft patiënten met argwaan bekijken.
Dit alles betekent dat veel mensen met een chronische ziekte zich niet serieus genomen voelen en moeten vechten voor hun behandeling.
Ongelijkheid in het aanbod
Een bijzonder kritiek punt is de financiële last: terwijl financieel welgestelde mensen zich hun cannabismedicatie kunnen veroorloven, worden mensen met lagere inkomens vaak geconfronteerd met een onoverkomelijke hindernis. Vooral chronisch zieken, die het meeste baat zouden kunnen hebben bij een cannabistherapie, moeten zelf honderden euros per maand bij elkaar zien te krijgen. Deze ongelijkheid betekent dat een potentieel effectieve therapie slechts toegankelijk is voor een klein deel van de getroffenen.
Tijd voor een duidelijke scheiding
Het medisch gebruik van cannabis verdient een eigen beoordeling, los van het recreatieve debat. Een goed onderbouwde beoordeling op basis van gecontroleerde studies, klinische ervaring en individuele indicaties is cruciaal. De geschiedenis laat zien dat veel stoffen eerst werden gedemoniseerd, daarna werden gevierd als wondermiddel en uiteindelijk hun rechtmatige plaats vonden.
Laten we onszelf blijven voorlichten en onze ervaringen als patiënten delen. Dit is de enige manier waarop we dingen op de lange termijn kunnen veranderen.
