IACM patiëntenraad vraagt om gelijke toegang tot medicinale cannabis in VN Commissie Verdovende Middelen

14 mrt 2024   |   –

Vandaag is een mijlpaal voor de IACM patiënten raad . Voor de eerste maal dragen we bij aan de commissie voor verdovende middelen van de VN.

De Commissie Verdovende Middelen (CND) van de Verenigde Naties (VN) houdt volgende maand haar 67e jaarlijkse sessie op een moment dat er wereldwijd veel grote verschuivingen plaatsvinden in het cannabisbeleid.

Van 14 tot 22 maart 2024 zullen afgevaardigden van 53 lidstaten in Wenen bijeenkomen om het reilen en zeilen van het internationale drugsbeleid te bespreken en een cruciale rol te spelen bij het bepalen van de internationale kaders voor drugscontrole in de toekomst.

Dit jaar zal de IACM Patient Council, een van de grootste internationale belangenverenigingen voor medicinale cannabispatiënten, voor het eerst aanwezig zijn. De organisatie is van mening dat dit een zeldzame kans is om beleidsmakers op het hoogste niveau voor te lichten en mogelijk te beïnvloeden.

Jacqueline Poitras, medeoprichter van de IACM Patient Council en nationaal vertegenwoordiger voor Griekenland, vertelde Business of Cannabis: “Voor veel aanwezige politici en beleidsbeïnvloeders zal dit de enige kans zijn om op een evenement dat bedoeld is om problemen met narcotische drugsregulering op internationaal niveau te behandelen, te leren en toegang te krijgen tot de informatie dat cannabis een MEDICIJN is.

“Als we ons werk daar goed doen, kunnen we de beleidsmakers beïnvloeden, niet alleen in individuele landen maar ook op het hoogste niveau van internationale beleidsvorming. We moeten allemaal achter deze inspanning staan.”

De Commissie voor verdovende middelen

De VN-CND, opgericht in 1946, is het belangrijkste beleidsorgaan van de VN dat verantwoordelijk is voor internationale drugscontrole.

Het is niet alleen haar taak om de verspreiding van illegale drugs tussen VN-lidstaten te beperken, maar ook, en dat is cruciaal, om de toegang tot gecontroleerde stoffen met legitieme medische en wetenschappelijke doeleinden te bevorderen.

Hoewel het niet direct beleid kan implementeren in individuele lidstaten, geeft het vorm aan het internationale kader waarop de meeste zijn gebaseerd.

Dit omvat het bepalen van de “reikwijdte van de controle van stoffen onder de drie internationale drugsbestrijdingsverdragen”, zoals het Enkelvoudig Verdrag inzake verdovende middelen (1961) en de amendementen daarop.

Zoals onlangs te zien was in Duitsland en Luxemburg, is deze wetgeving herhaaldelijk aangehaald als een belemmering voor de liberalisering van cannabis, met tal van gevolgen voor de medische toegang.

Slechts enkele weken na de effectieve legalisering van cannabis in Duitsland, samen met de recente erkenning van de medische toepassingen van cannabis door de Amerikaanse Food and Drug Administration, is dit een unieke kans om het internationale cannabisbeleid te veranderen.

Het drugsbeleid veranderen

Dit is precies wat de IACM, die zes vertegenwoordigers naar het negendaagse evenement stuurt, hoopt te doen, en ze gelooft dat er een groeiende erkenning is dat verandering nodig is.

De nationale vertegenwoordiger van de IACM in de VS, Michael Krawitz, legt uit: “Ondanks het feit dat lidstaten zoals Nederland al sinds de jaren 90 nationale programma’s hebben voor de toegang tot medicinale cannabis, is het nog maar een zeer recent fenomeen dat lidstaten hun programma’s voor de toegang tot medicinale cannabis binnen de commissie bespreken.”

Hij vervolgde dat deze verandering waarschijnlijk het gevolg was van een hervorming van het drugsbestrijdingsverdrag in 2020, waarbij cannabis werd verwijderd uit de categorie ‘meest gevaarlijke drugs’, wat hielp om ‘het medicinale gebruik van cannabis wereldwijd te normaliseren’.

Mevrouw Poitras suggereerde echter dat de recente stappen in de hervorming van het cannabisverdrag in veel opzichten wereldwijd in het nadeel van cannabispatiënten hebben gewerkt.

“Beleidsmakers op elk niveau lijken de indruk te hebben dat het een ‘uitgemaakte zaak’ is – met andere woorden, dat patiënten over de hele wereld nu kunnen genieten van de voordelen van medicinale cannabisprogramma’s … en begrijpen echt niet de complexiteit en ongelijkheid waar velen nog steeds mee te maken hebben.

“We hebben overal ter wereld problemen met betaalbare toegang (gebrek aan dekking door publieke verzekeringen), kwaliteitscontrole, patiënten die nog steeds gearresteerd worden en gebrek aan informatie en goed opgeleid personeel op alle niveaus.

De lijst is vrij uitgebreid. We zijn er nog lang niet in geslaagd om de hogere echelons van de beleidsvorming goed te informeren over de fijne kneepjes van het systeem waar patiënten mee te maken hebben.”

Door deel te nemen aan talrijke plenaire sessies en forums tijdens het evenement, waaronder een nevenevenement over ‘Toegang en beschikbaarheid, palliatieve tot eerstelijnszorg’, ‘Cannabis biopiraterij’ en een trainingssessie voor CND-deelnemers en voorstanders van hervorming van het cannabisbeleid, hoopt de IACM de leden goed te informeren over deze kwesties.

Mevrouw Poitras vervolgt: “Zodra ze de wetenschap achter het gebruik van cannabinoïden als medicijn leren kennen, wordt acceptatie de natuurlijke evolutie van de opinie.

“Patiëntenorganisaties kunnen de realiteit van cannabistherapie en wat het kan betekenen voor de verbetering van de levenskwaliteit van zoveel mensen die overal lijden, ter tafel brengen. Dat is het unieke perspectief dat de IACM Patiëntenraad kan toevoegen aan deze gesprekken en het besluitvormingsproces.”

Tot slot benadrukte Krawitz zowel de omvang van de kans als het belang van het beïnvloeden van verandering: “Het is de enige bijeenkomst in zijn soort en biedt toegang tot belangrijke besluitvormers van bijna de helft van de regeringen in de wereld, allemaal op één plek en op één moment.

“Het is nu dat we de visie en het beleid ontwikkelen die de toekomstige toegang tot cannabis zullen sturen. Het verdrag staat de toegang niet langer in de weg, maar als een enorme goederentrein moeten we nu beginnen met het proces om het drugsbeleid in de vele landen van de wereld te veranderen.”

Bron